مشکل اینجاست که در طول دهه های قبل و بعد از انقلاب؛ دولتها صندوق های بازنشستگی را مجبور کرده اند که پول پرداختی بازنشستگان را در پروژه های کم سود و یا ضرر ده (با ضرب و زور مقامات سیاسی و استانی) سرمایه گذاری کنند و یا کارخانجات و تآسیسات ضررده را بخرند؛ که مشخصآ سود کمی به همراه داشته و کفاف پرداخت حقوق بخور و نمیر بازنشستگان را نمی دهد. حالا به مشکل بر می خورند.
جالب اینجاست که حالا منت سر بازنشستگان می گذارند که دولتها برای پرداخت حقوق شما کمک می کنند. خوب عزیز من صندوقهای بازنشستگی را مجبور نمی کردید که کارخانجات ورشکسته و بنجل دولتی را بخرند که حالا منت سر بازنشسته ها نگذارید. اصولآ هیئت امناء صندوقهای بازنشستگی نباید توسط دولتها انتخاب شوند که زیربار دستورات اجباری آنها بروند و این همه مشکل برای بازنشستگان در کشور درست شود که حتی این حقوق بخور و نمیر هم با اما و اگر روبرو شود.
هیئت امناء باید از میان افراد خوشنام و مستقل اقتصادی و افراد غیر سیاسی انتخاب شوند که هیچ وظیفه ای جز حفاظت از حقوق بازنشستگان نداشته باشند.